Έχουμε πέντε χρόνια για να σωθούμε από την αλλαγή του κλίματος, λέει επιστήμονας του Χάρβαρντ
δεν έχει παρατηρηθεί εδώ και 12 εκατομμύρια χρόνια, σύμφωνα με επιστήμονα του Χάρβαρντ στο Σικάγο, και αυτή η ρύπανση ωθεί το κλίμα πίσω στην κατάσταση του στην εποχή του Ηωκαίνου, πριν από περισσότερα από 33 εκατομμύρια χρόνια, όταν δεν υπήρχε πάγος ούτε στον πόλο.
“Έχουμε εξαίρετες πληροφορίες για το πως ήταν αυτή η κατάσταση, επειδή έχουμε ένα αρχείο που χρονολογείται εκατομμύρια χρόνια, όταν η γη δεν είχε πάγο σε κανέναν πόλο. Δεν υπήρχε σχεδόν καμία διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ του ισημερινού και των πόλων”, δήλωσε ο James Anderson , καθηγητής ατμοσφαιρικής χημείας του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, γνωστού για τη διαπίστωση ότι οι χλωροφθοράνθρακες βλάπτουν το στρώμα του όζοντος.
“Ο ωκεανός είχε θερμοκρασία σχεδόν 10 βαθμούς μεγαλύτερη μέχρι το κατώτατο σημείο απ’ ότι είναι σήμερα”, δήλωσε ο Άντερσον για το εν λόγω κλίμα για το μέλλον “και η ποσότητα υδρατμών στην ατμόσφαιρα θα σήμαινε ότι τα συστήματα καταιγίδας θα ήταν βίαια και ακραία, εξαιτίας της εξάτμισης του νερού, που είναι μια εκθετική λειτουργία της θερμοκρασίας του νερού, είναι η “βενζίνη” που τροφοδοτεί τη συχνότητα και την ένταση των συστημάτων καταιγίδας.”
Οι άνθρωποι έχουν παρανοήσει, ότι μπορούμε να ανακάμψουμε από αυτή την κατάσταση μόνο με τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, δήλωσε ο Άντερσον σε μια εμφάνισή του στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο. Η ανάκαμψη είναι αδύνατη, ισχυρίστηκε, χωρίς μετασχηματισμό της βιομηχανίας, τύπου, του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, μια επιτάχυνση της προσπάθειας να σταματήσει η ρύπανση με άνθρακα και να απομακρυνθεί από την ατμόσφαιρα και μια νέα προσπάθεια να αντικατοπτρίσουμε το φως του ήλιου μακριά από τους πόλους της γης.
Αυτό πρέπει να γίνει -πρόσθεσε ο Anderson, μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια.
“Η πιθανότητα να παραμείνει μόνιμος πάγος στην Αρκτική μετά το 2022 είναι ουσιαστικά μηδαμινή”, δήλωσε ο Άντερσον, με το 75-80% του μόνιμου πάγου να έχει λειώσει ήδη τα τελευταία 35 χρόνια.
“Μπορούμε να χάσουμε το 75-80% του μόνιμου πάγου και να ανακάμψουμε; Η απάντηση είναι όχι”.
Η απάντηση δεν είναι εν μέρει εξαιτίας αυτού που οι επιστήμονες καλούν ανατροφοδότηση, μερικοί από τους τρόπους που η γη αντιδρά στην υπερθέρμανση. Μεταξύ αυτών των ανατροφοδοτήσεων, είναι και η απελευθέρωση του μεθανίου που παγιδεύεται στο permafrost (μόνιμα παγωμένο έδαφος) και κάτω από τη θάλασσα, γεγονός που θα επιδεινώσει τη θέρμανση. Άλλος ένας, είναι η αναμενόμενη κατάρρευση του στρώματος πάγου της Γροιλανδίας, η οποία δήλωσε ο Άντερσον ότι θα αυξήσει την στάθμη της θάλασσας κατά 7 μέτρα (περίπου 23 πόδια).
“Οι άνθρωποι έως τώρα, δεν έχουν αντιμετωπίσει την μη αναστρέψιμη κατάσταση αυτού του προβλήματος και της αύξησης της στάθμης της θάλασσας”, δήλωσε ο Άντερσον, παρουσιάζοντας έναν χάρτη που δείχνει την τοποθεσία της νέας πανεπιστημιούπολης του Χάρβαρντ, κόστους 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων, πλημμυρισμένη μετά από 3 μέτρα από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Ακολούθησε εκείνος ο χάρτης, με εικόνες του Μανχάταν που συρρικνώθηκε από τα νερά και η Φλόριντα όπου έλειπε το νότιο άκρο της.
“Όταν εξετάζετε την μη αναστρεψιμότητα και μελετάτε τους αριθμούς, αυτό μαζί με το ηθικό ζήτημα είναι αυτό που σας κρατά ξύπνιους τη νύχτα”, δήλωσε ο Άντερσον.
Το ηθικό ζήτημα
Ο Άντερσον τιμήθηκε το 2016 με το μετάλλιο Μπεντόν του Σικάγου για διακεκριμένη δημόσια υπηρεσία για την συμβολή του στην επιστήμη, που οδήγησε στο πρωτόκολλο του Μόντρεαλ, τη διεθνή συμφωνία του 1987 για την άμβλυνση των ζημιών στο επίπεδο του όζοντος. Υποστήριξε πρόσφατα, ότι οι φυσικές επιστήμες πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη για την πρόληψη της περιβαλλοντικής καταστροφής, με τον ίδιο τρόπο που οι βιολογικές επιστήμες έχουν θέσει ως στόχο τη θεραπεία του καρκίνου.
Στα πανεπιστήμια, αυτό σημαίνει σύνδεση της μελέτης των φυσικών επιστημών, με παγκόσμια θέματα όπως η αλλαγή του κλίματος, με τα κυβερνητικά ηθική, τη δημόσια πολιτική και άλλες συναφείς πρακτικές.
Στο Σικάγο, άσκησε δριμεία κρητική, σε ένα ηθικό επιχείρημα που εμπλέκει διαχειριστές πανεπιστημίων που αρνούνται να απεξαρτηθούν από ορυκτά καύσιμα, δημοσιογράφους που παραλείπουν να ελέγχουν ψευδείς δηλώσεις πολιτικών υποψηφίων και στελέχη εταιρειών ορυκτών καυσίμων που συνεχίζουν να επιδίδονται σε δραστηριότητες που επιδεινώνουν το κλίμα και την αλλαγή του – ειδικά εκείνοι που παραπλανούν το κοινό σχετικά με αυτές τις επιπτώσεις.
«Δεν καταλαβαίνω πώς αυτοί οι άνθρωποι κάθονται στο τραπέζι με τα παιδιά τους», δήλωσε ο Άντερσον, «επειδή δεν είναι ανόητοι άνθρωποι».